Murowany kościół w Książu Małym (
powiat miechowski, gmina Książ Wielki) był wzmiankowany już w XIV wieku. Obecną
świątynię wzniesiono na przełomie XIV i XV wieku w stylu gotyckim. W latach
1565-1583 kościół zamieniono na zbór kalwiński a następnie uległ on dewastacji.
Także późniejsze przebudowy zatarły pierwotny charakter budowli. Zwłaszcza
przebudowa, która miała miejsce w latach 1870- 1886 zaważyła na obecnym
wyglądzie kościoła. Wydłużono wówczas korpus i dobudowano kaplicę. Zmieniono
także wygląd elewacji.
Z pierwotnej gotyckiej budowli stosunkowo
najlepiej zachowało się gotyckie, wieloboczne prezbiterium ujęte w szkarpy a
także ostrołukowe portale.
Wnętrze kościoła, przykryte
stropem, posiada wystrój barokowy. Zachowało się także kilka cennych,
renesansowych i barokowych epitafiów, w tym najcenniejsze epitafium drewniane z
postacią Śmierci i Czasu, wykonane w 1710 roku przez krakowskiego snycerza J.
Hankisa. Jest to jedno z dwóch zachowanych w Polsce takich epitafiów.
Obok kościoła stoi drewniana
dzwonnica z ok. 1724 roku o konstrukcji słupowej. Dach dzwonnicy, z ośmioboczną
wieżyczką - latarnią, jest nowszy.
Kościół otacza murowane ogrodzenie.
 |
| widok ogólny |
 |
| fasada |
 |
| widok na prezbiterium |
 |
| prezbiterium |
 |
| kruchta |
 |
| portal wejściowy |
 |
| sygnaturka |
 |
| wnętrze |
 |
| portal ostrołukowy |
 |
| drewniane epitafium |
 |
| chrzcielnica |
 |
| epitafium i herb na elewacji |
 |
| epitafium |
 |
| herb |
 |
| dzwonnica |
 |
| dzwonnica i ogrodzenie |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.