środa, 29 września 2021

Łapsze Niżne - kościół św. Kwiryna

Murowany kościół w Łapszach Niżnych ( powiat nowotarski, gmina Łapsze Niżne)  został wzniesiony około 1310 roku w stylu gotyckim. Wkrótce przekazano go w administrację  zakonowi bożogrobców z Miechowa, którzy zarządzali nim do drugiej połowy XVIII wieku.

Jest to świątynia jednonawowa z trójbocznie zamkniętym, oszkarpowanym  prezbiterium, nakrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym ( żebra drewniane). Do prezbiterium przylega od północy późniejsza zakrystia. Szerszą nawę, przykrytą stropem, poprzedza od zachodu, dobudowana w epoce baroku, wieża nakryta hełmem. Od południa przylega do nawy współczesna wieży kruchta.

Pierwotnie kościół przykrywał dach z gontu, obecnie jest to blacha.

Wystrój wnętrza świątyni pochodzi z epoki późnego baroku. Strop korpusu pokrywa polichromia z 1714 roku.

Z czasów powstania budowli zachował się gotycki portal ostrołukowy.

Obecnie kościół znajduje się pod opieka zakonu pijarów.

Na zewnątrz, przy ścianie nawy znajduje się grób zamordowanego w 1920 roku prof. Józefa Wiśmierskiego.

widok ogólny
elewacja południowa

elewacja północna

widok od prezbiterium

wieża

zwieńczenie wieży

data renowacji

wnętrze

wnętrze- zdjęcie archiwalne- CBN Polona

ołtarz główny

fragment polichromii stropu

schody

grób Józefa Wiśmierskiego

inskrypcja na nagrobku

piątek, 24 września 2021

Harmęże - dwór Zwillingów

Budynek murowanego dworu w Harmeżach ( powiat oświęcimski, gmina Oświęcim ) powstał prawdopodobnie w połowie XIX wieku w stylu klasycystycznym

 

Wzniesiony został na planie prostokąta z bocznymi ryzalitami, jako budowla dwukondygnacyjna nakryta dachem dwuspadowym. N środku fasady, podzielonej półkolumnami w wielkim porządku,  usytuowano wejście główne z portykiem ( bez przyczółku).

 

Obecny wygląd dworu to efekt przebudowy dokonanej głównie przez Niemców w latach 1943-1944 oraz odbudowy po podpaleniu przez uciekającego okupanta i adaptacji budynku na szkołę ( stąd duże okna).  Szkoła funkcjonuje w dworze do dzisiaj.

 

Przy dworze zachowały się pozostałości dawnego parku krajobrazowego.

 

Harmeże podczas okupacji funkcjonowały podobozy obozu koncentracyjnego Auschwitz co doprowadziło do wysiedlenia mieszkańców miejscowości.


widok ogólny

fasada

fragment fasady

portyk wejściowy

szczyt ryzalitu

kolumny

elewacja ogrodowa

park

tablica pamiątkowa

niedziela, 19 września 2021

Żywiec - konkatedra Narodzenia NMP

Obecny murowany kościół parafialny w Żywcu ( powiat żywiecki, gmina Żywiec) został wzniesiony w pierwszej połowie XV wieku w stylu gotyckim. Składał się z nawy i wielobocznie zamkniętego prezbiterium, opiętego szkarpami. 

Wiek później został rozbudowany z inicjatywy rodziny Komorowskich, ówczesnych właścicieli tych terenów. W latach 1515-1542 przedłużono nawę a prezbiterium nakryto sklepieniem sieciowym. Około 1580 roku ponownie przedłużono nawę i rozpoczęto budowę kamiennej wieży w stylu renesansowym, według projektu włoskiego architekta. Wieża u szczytu ozdobiona jest arkadową loggią a z czasem nakryta została barokowy hełmem. Kilkanaście lat później od strony północnej pojawiła się kaplica kopułowa, pełniąca rolę kaplicy grobowej rodziny Komorowskich. 

W wieku XVII od strony wschodniej dobudowano Ogrojec.

W 1711 roku, po pożarze świątyni,  rodzina Wielopolskich ufundowała barokowy wystrój wnętrza a w prezbiterium, po podniesieniu murów ścian, pojawiło się sklepienie kolebkowe z lunetami i zmieniono kształt okien. Okna ostrołukowe i sklepienie sieciowe zostało odtworzone częściowo tylko w nawie.

W 1929 roku do nawy od południa dobudowano neorenesansową kaplicę grobową Habsburgów.

Do wnętrza kościoła prowadzą dwa renesansowe portale kamienne z piaskowca. Z tego okresu pochodzi także chrzcielnica. Ze starszych elementów wyposażenia warto wspomnieć o gotyckiej płaskorzeźbie Zaśnięcia Matki Boskiej z około 1500 roku umieszczonej w tryptyku w jednym z ołtarzy bocznych.

W 1992 roku kościół został podniesiony do rangi konkatedry.

Świątyni towarzyszy kamienna dzwonnica z XVIII wieku wzniesiona na planie kwadratu i nakryta dachem namiotowym.

widok ogólny

panorama-zdjęcie archiwalne

widok na wieżę

wieża - zbiory NAC

kopuła kaplicy i wieża

wieża

loggia na wieży

prezbiterium z Ogrojcem

kaplica Komorowskich

kaplica Habsburgów

elewacja południowa

elewacja północna

wnętrze

sklepienie sieciowe

renesansowa chrzcielnica

ambona

kopuła kaplicy Komorowskich

ołtarz w kaplicy

wnętrze kaplicy Habsburgów

tryptyk

płaskorzeźba tryptyku

portal boczny

portal główny

dzwonnica

figura przy kościele

wtorek, 14 września 2021

Kraków - zamek na Wawelu

Usytuowany na wzgórzu wawelskim w Krakowie zamek należy do najokazalszych założeń obronno – rezydencjonalnych w Europie.

Wzgórze było już zasiedlone  już w VII wieku a od wieku  IX stało się ośrodkiem władzy państwa Wiślan. Powstał wówczas, umocniony wałem, drewniany gród.

Po włączeniu, pod koniec X wieku, Krakowa i Małopolski w obręb Państwa Piastów zostało zbudowane pierwsze  palatium częściowo drewniane a częściowo murowane.

Prawdziwa rozbudowa wawelskiej rezydencji nastąpiła po przeniesieniu w połowie XI wieku  stolicy z Gniezna do Krakowa. Od tego momentu miasto stało się centrum politycznym młodego państwa.

W tym okresie powstał najpierw murowany budynek rezydencjonalny z reprezentacyjną salą wspartą na 24 słupach, a następnie, na przełomie XI i XII wieku, zamek obronny w stylu romańskim. Zamek składał się z części mieszkalnej oraz z czworokątnej wieży. Całość otaczał system murów obronnych z bramami.

W połowie XII wieku powstała Wieża Łokietkowa oraz baszta Jordanka. Podzielono także wzgórze na część z rezydencją panującego ( zamek górny) oraz część z katedrą i zabudowaniami gospodarczymi ( zamek dolny).

Kolejna rozbudowa nastąpiła za czasów panowania króla Kazimierza Wielkiego, który nie tylko przekształcił gotycki zamek na bardziej okazałą siedzibę, ale zadbał także o wzmocnienie systemu obronnego, wznosząc miedzy innymi Basztę Złodziejską. Pozostałościami tego etapu rozwoju gotyckiej rezydencji są Kurza Stopa oraz Wieża Duńska.

Prace modernizacyjne kontynuowali także kolejni władcy, przyczyniając się do powstania dwóch największych baszt: Senatorskiej i Sandomierskiej.

Jednak prawdziwy rozkwit zamku na Wawelu nastąpił za panowania ostatnich Jagiellonów, a szczególnie króla Zygmunta I Starego.  Gdy na początku XVI wieku pożar zniszczył znaczą część zamku postanowiono go odbudować już w duchu renesansu, sprowadzając w tym celu budowniczych oraz artystów z Włoch. Jako pierwsze powstało skrzydło zachodnie wraz z krużgankami. Następnie, według wskazówek Franciszka Florentczyka, do pozostałych skrzydeł także dobudowano krużganki a skrzydło południowe, ze względu na spadek terenu,  wzniesiono jako ścianę kurtynową i również ozdobiono krużgankami.

W efekcie postała reprezentacyjna budowla o kształcie czworoboku z dziedzińcem wewnętrznym. Krużganki na parterze i piętrze posiadają kolumnowe arkady a piętro górne zdobią wysokie kolumny wspierające okap dachu.

Detal architektoniczny, zwłaszcza portali drzwi, łączy ze sobą gotyckie i renesansowe elementy dekoracyjne. Polichromia ścian zewnętrznych wykonana została przez artystów wywodzących się z Norymbergii ( m.in. Hans Durer). Z tym okresem związane są dwie najważniejsze komnaty zamku: Sala Poselska zwana pod Pod Głowami, od umieszczonych w kasetonach stropu rzeźbionych głów oraz Sala Senatorska ze słynnymi arrasami.

Kolejny pożar zamku, który wybuchł w 1595 roku, zniszczył skrzydło północne i część skrzydła wschodniego. Podczas odbudowy zmodernizowano część wnętrz nadając im wystrój barokowy. Z tego okresu pochodzi dekoracja Sali Pod Ptakami oraz znajdujący się w niej  piękny kominek.. Wzbogacono także bryłę zamku dodając dwie podobne do siebie wieże. Są to Wieża Sobieskiego i Wieża Zygmunta III Wazy. Powstała również reprezentacyjna klatka schodowa. W w związku z rozwojem artylerii unowocześniono także system fortyfikacji

Jednak już w tym czasie wawelska rezydencja królewska zaczęła tracić na znaczeniu w związku z przeniesieniem stolicy kraju do Warszawy. Także nowe fortyfikacje nie pomogły w czasie Potopu  i Wawel został zajęty na dwa lata przez wojska szwedzkie i doszczętnie ograbiony.

Mimo kolejnych remontów prowadzonych przez wiek XVII i XVIII  zamek pozbawiony stałej opieki powoli niszczał.

Po zaborach Kraków dostał się pod jurysdykcję austriacką a zamek przeznaczono na koszary. W związku z nową funkcją częściowo zmieniono na początku XIX wieku zarówno wnętrza jak i bryłę zamku. Z czasów austriackich pochodzą także dzisiejsze ceglano-kamienne fortyfikacje na planie gwiaździstym z bastionami.

Po opuszczeniu Wawelu przez wojsko, co nastąpiło w roku 1905,  przystąpiono do jego odbudowy. Jednak na szerszą skalę było to możliwe dopiero po odzyskaniu niepodległości. Dzięki zorganizowanej przez znanego architekta Adolfa Szyszko – Bohusza  „ akcji cegiełkowej”, udało się zebrać znaczne fundusze niezbędne do kontynuowania prac. Dla uczczenia darczyńców wzniesiono mur z cegiełkami, na których zostały wyryte nazwiska ofiarodawców. Mur towarzyszy powstałej w tym samym czasie Bramie Herbowej.

W czasie okupacji Wawel stał się główną siedziba gubernatora Hansa Franka co „zaowocowało” przebudową wnętrz tzw. dawnych Kuchni Królewskich oraz powstaniem Bramy Bernardyńskiej. Zrabowano wówczas wiele cennych elementów wyposażenia.

Po zakończeniu wojny całe wzgórze wawelskie zostało wyremontowane. Zamkowi przywrócono renesansowy i barokowy wygląd. Remontu doczekało się także otoczenie zamku.

Obecnie kompleks zamkowy pełni funkcję muzeum pod nazwą Zamek Królewski- Państwowe Zbiory Sztuki.  

widok ogólny
zamek nocą
zamek - wiek XVII - rycina

zamek- 1862 - zdjęcie Fotopolska

zamek - XIX wiek
panorama

panorama - zdjęcie archiwalne

widok na Kurzą Stopę

Kurza Stopa
gotycka okładzina Wieży Duńskiej

zamek i mury

Baszta Złodziejska

widok na Basztę Senatorską

Baszta Senatorska

Baszta Sandomierska

fragment murów zamku

droga na zamek- dziedziniec zewnętrzny

Brama Baciarellego

korytarz na dziedziniec wewnętrzny

dziedziniec z krużgankami

skrzydło zachodnie z renesansowymi oknami

skrzydło ze schodami

schody

ściana kurtynowa

fragment krużganków

arkady

polichromia górnej kondygnacji krużganków

kapitel kolumny

portal gotycko-renesansowy

dekoracyjne okno

Sala Turniejowa
piec w Sali Turniejowej

Sala Senatorska
Szczerbiec
Sala Poselska-Fotopolska

arrasy

Wieża Zygmunta III Wazy

Wieża Sobieskiego

Sala Pod Ptakami

Sala Pod Ptakami- barokowy kominek

Sala Pod Ptakami - strop

kaplica

Gabinet Holenderski- obrazy

fotele barokowe

Sala Pod Zodiakiem- Fotopolska

Sala Pod Orłem

Sala Kolumnowa - Fotopolska

kaponiera-fragment umocnień austriackich

renesansowa loggia-przebudowana w XX wieku

Brama Herbowa

mur z cegiełkami

pomnik Kościuszki

Brama Bernardyńska

dziedziniec zewnętrzny

dawne kuchnie zamkowe