środa, 29 lipca 2015

Sandomierz - Brama Opatowska

Z dawnego systemu obronnego Sandomierza ( powiat sandomierski, gmina Sandomierz) najlepiej zachowała się Brama Opatowska. Jest to gotycka brama miejska wzniesiona w drugiej połowie XIV wieku, z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. 

W wieku XVI została podwyższona i zwieńczona późnorenesansową, wysoką attyką. Wjazd przez bramę był zamykany za pomocą spuszczanej metalowej kraty zwanej broną.

Brama Opatowska była jedna z czterech bram wjazdowych do miasta. Pozostałe nie zachowały się. Do bramy, z obu stron, przylegają resztki dawnych murów miejskich.


Od lat 20-tych XX wieku brama jest udostępniona dla ruchu turystycznego.

widok ogólny
zdjęcie archiwalne - zbiory NAC
brama od strony miasta
zdjęcie archiwalne - Fotopolska
attyka
wjazd

piątek, 24 lipca 2015

Kasina Wielka - kościół św. Marii Magdaleny

Przy drodze do Mszany Dolnej, w miejscowości Kasina Wielka (powiat limanowski, gmina Mszana Dolna), zatopiony wśród drzew, stoi drewniany kościół w konstrukcji zrębowej.

Obecna świątynia powstała w 1678 roku, na miejscu wcześniejszego kościoła z roku 1624. Kościół pierwotnie pełnił rolę świątyni filialnej dla parafii w Skrzydlnej i był do 1811 roku pod zarządem dominikanów.

Jest to budowla orientowana i składa się z nawy oraz wielobocznie zakończonego prezbiterium, do którego od północy przylega zakrystia. Początkowo powstał jako świątynia bezwieżowa. Wieżę, o konstrukcji słupowej, wzniesiono później. Nawę i prezbiterium nakrywa wielopołaciowy dach gontowy.

We wnętrzu zachowały się barokowe polichromie, chrzcielnica ścienna oraz krucyfiks i rzeźby na belce tęczowej. Część wyposażenia kościoła znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie.

Obok kościoła znajduje się drewniana dzwonnica.

Kościół był odnawiany w XVIII wieku i w czasach współczesnych.

widok ogólny
fasada - zdjęcie Zofia Rydet
fasada

elewacja południowa

zakrystia

prezbiterium

elewacja północna
wieża

hełm wieży
wejście

wnętrze

ołtarz główny

obraz
fragment polichromii
krucyfiks

dzwonnica

niedziela, 19 lipca 2015

Hałcnów - dwór Pruszyńskich

Późnoklasycystyczny dwór w Hałcnowie ( od 1977 roku część miasta Bielsko-Biała) powstał pod koniec XVIII wieku z inicjatywy rodziny Pruszyńskich. Jest to murowany budynek parterowy, na planie prostokąta, z kolumnowym portykiem od frontu. Całość nakrywa dach mansardowy.

Kolejni właściciele dworu, rodzina Czechów z Kóz, przekazują, w 1891 roku, budynek siostrom Serafitkom. Serafitki zakładają w dworze ochronkę a później sierociniec. Sierociniec działał do czasu wybuchu II wojny światowej. Niestety w 1945 roku dwór uległ częściowemu zniszczeniu w czasie działań wojennych.

Po wojnie został odrestaurowany i obecnie ponownie jest własnością sióstr Serafitek.

widok ogólny dworu
Hałcnów - widok archiwalny dworu- zdjęcie z Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce t.1
widok od podjazdu

elewacja frontowa z portykiem

wtorek, 14 lipca 2015

Nowy Korczyn - kościół św. Trójcy

Obecny kościół parafialny w Nowym Korczynie ( powiat buski, gmina Nowy Korczyn), zwany farą, powstał na miejscu wcześniejszej, XV- wiecznej świątyni, którą w 1608 roku strawił pożar.

W latach 160-1634 powstał nowy kościół murowany, konsekrowany w 1659 roku. Budowla posiada cechy gotycko-renesansowe i składa się z nawy,  do której od północy przylega zakrystia ( na jej piętrze mieścił się kiedyś skarbiec)  i dwie kaplice ( manierystyczna -Matki Boskiej Różańcowej z XVII wieku i św. Jana Kantego z  XVIII wieku )  a od południa kaplica Pana Jezusa z XVII wieku.

Nawa przechodzi w wielobocznie zamknięte prezbiterium, do którego przylegają, umieszczone między przyporami, dwa Ogrojce z arkadami filarowymi.

Fasada frontowa zwieńczona jest trójkątnym szczytem i ujęta w przypory. W fasadzie znajduje się portal w stylu późnego renesansu z orłem polskim i herbem Wazów, pochodzący z 1634 roku.

Wystrój wnętrza kościoła jest późnobarokowy.

Przed kościołem stoi murowana dzwonnica z 1889 roku, wzniesiona w stylu neogotyckim.

widok ogólny
zdjęcie archiwalne - zbiory NAC
widok na fasadę
fasada
widok od prezbiterium
Ogrojce - zdjęcie archiwalne - zbiory CBN Polona
prezbiterium i Ogrojce
widok na elewację północną z kaplicami
widok na kaplicę
kaplica
Ogrojce
wejście do jednej z kaplic
szczyt fasady
portal główny
portal boczny
okrągłe okno
wnętrze kościoła
sklepienie prezbiterium
sklepienie nawy
dzwonnica

Balice - pałac Radziwiłłów

Podkrakowskie Balice ( powiat krakowski, gmina Zabierzów) od wieków były siedzibą rodów rycerskich, magnackich i szlacheckich. Jedną z okazalszych rezydencji, na wzór willi włoskiej, wznieśli tutaj w XVI wieku Bonerowie. Rezydencję tę rozbudował później ród Firlejów.

Jednak prawdziwy renesans Balice, jako siedziba magnacka, przeżywały od lat 80-tych XIX wieku. Wtedy to majątek zakupił, od węgierskiej rodziny Homolacsów, Dominik Radziwiłł.

Na zlecenie nowego właściciela i jego żony Dolores ( z pochodzenia Hiszpanki) nastąpiła wielka przebudowa, istniejącego od czasów Szembeków ( koniec XVII wieku), pałacu.

Prace budowlane trwały w latach 1887-1894 i prowadzone były wg projektu i pod nadzorem architekta Tadeusza Stryjeńskiego, we współpracy z Zygmuntem Haendlem. Podczas przebudowy obiektu odkryto piwnice dawnego dworu Bonerów, nakryte sklepieniami kolebkowymi oraz gotyckie portale. Odsłonięto także, na jednej z elewacji, sgraffito ze znakiem masońskim. Pochodzi ono, prawdopodobnie, z czasów, gdy właścicielką pałacu, na początku XIX wieku, była Urszula Darowska. Syn Darowskiej, o imieniu Soter, był członkiem loży masońskiej.

W wyniku przebudowy powstała okazała, murowana rezydencja neobarokowa złożona z kwadratowego, piętrowego, korpusu głównego z ryzalitami bocznymi i z parterowym ryzalitem na osi, otoczonym dwuramiennymi półkolistymi schodami na taras. Schody zdobią balustrady z tralkami. Na piętrze ryzalit zdobi czterokolumnowy portyk z trójkątnym przyczółkiem i kartuszem herbowym. Od wschodu korpus połączony jest ze skrzydłem bocznym galerią, na piętrze złożoną z przeszklonych arkad. Ważnym elementem dekoracyjnym budynku są obramienia okien, zdobione stylizowanym monogramem Dominika i Dolores Radziwiłłów. Dolne partie elewacji pokryte są delikatnym boniowaniem.

Pałac otoczony jest rozległym parkiem w stylu angielskim, częściowo jednak nawiązującym do dawnego ogrodu włoskiego.

Pałac po przebudowie pełnił funkcje letniej rezydencji jego właścicieli.

Obok pałacu wzniesiona została oficyna, gdzie Radziwiłłowie mieszkali w czasie ostatniej wojny, po wyrzuceniu ich przez hitlerowców z pałacu.

Radziwiłłówie byli właścicielami majątku Balice do 1945 roku. Po wywłaszczeniu obiekt wraz z parkiem przeszedł na własność Uniwersytetu Jagiellońskiego, który utworzył tutaj Zootechniczny Zakład Doświadczalny, przekształcony następnie w Instytut Zootechniki. Instytut odnowił budynek i zarządza nim do dzisiaj. W pałacu znajduje się centrum konferencyjno-bankietowe oraz hotel.

Od 2010 roku Radziwiłłówie starają się o odzyskanie pałacu wraz z parkiem.


widok ogólny
widok ogólny - zbiory NAC
elewacja główna

widok na ryzalit

ryzalit i reprezentacyjne schody

kolumny portyku

tympanon z herbem

herb Radziwiłłów

schody

fragment schodów

elewacja ogrodowa

łącznik z galerią

arkada wiaduktu

wejście na schody ogrodowe

schody do ogrodu
schody do ogrodu - zdjęcie zbiory NAC
droga z parku na wiadukt

ogród włoski

fragment szpalerów ogrodu włoskiego

elewacja boczna

elewacja z balkonem

balkon elewacji bocznej

skrzydło boczne

widok od strony łącznika

widok na skrzydło boczne
salon - zdjęcie ze zbiorów CBN Polona
hall - zdjęcie NAC

salonik - zdjęcie NAC
dawna brama wjazdowa

budynek przy dawnej bramie wjazdowej

widok od strony dawnego wjazdu

widok na pałac z parku

okno

monogram właścicieli na kartuszu nad oknem
graffitti- znak masoński

fragment parku angielskieg

aleja parkowa