Sopot - " Krzywy Domek"

Jedną z większych atrakcji Sopotu ( powiat sopocki, gmina Sopot) jest tzw. „Krzywy Domek", oryginalny w swej architekturze budynek stojący przy głównym deptaku miasta zwanym „ Monciakiem” ( ulica Bohaterów Monte Cassino).

Nietypowy budynek został wzniesiony, po długiej społecznej dyskusji z mieszkańcami Sopotu, w latach 2003-2004 w ciągu zabudowy popularnej ulicy prowadzącej na sopockie molo.

Autorami projektu jest pracownia Szczepana Szotyńskiego i Leszka Zaleskiego a fantazyjna forma bryły budynku z falującymi gzymsami, zakrzywionym dachem i oknami nawiązuje do bajkowych rysunków Jana Marcina Szancera oraz szwedzkiego grafika mieszkającego m.in. w Sopocie Pera Dehlberga. Ma także wiele wspólnego z oryginalnymi dziełami hiszpańskiego architekta okresu secesji Antoniego Gaudiego.

„Krzywy Domek” w rankingu światowego portalu Village of Joy został sklasyfikowany na pierwszym miejscu najdziwniejszych budynków na świecie.

W budynku, będącym częścią Centrum Handlowego „ Rezydent” mieszczą się kawiarenki, sklepy, punkty usługowe oraz nowoczesne biura.

 „Krzywy Domek" posiada także „ Ścianę Sławy” z podpisami znanych osobistości uczestniczących w kulturalnych wydarzeniach miasta. Jest to także najczęściej fotografowany obiekt Sopotu i jeden z jego symboli.

widok ogólny

fragment fasady

okna

okno w dachu

świetlik

detal fasady

napis nad wejściem

wnętrze

Wawrzeńczyce - kościół św. Zygmunta i św. Marii Magdaleny

Pierwszy kościół parafialny w Wawrzeńczycach ( powiat krakowski, gmina Igołomia-Wawrzeńczyce) powstał z fundacji biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża w 1223 roku. Najstarsza część obecnej świątyni pochodzi z przełomu XIII i XIV wieku. Jest to gotyckie ceglane prezbiterium zamknięte ściana prostą, z zachowanymi fragmentami wątku wendyjskiego.

Podczas późniejszych przebudów w wiekach XV i XVI prezbiterium nakryto sklepieniem krzyżowo-żebrowym oraz dobudowano szerszy, jednonawowy korpus ceglany nakryty stropem. Do zachowanych detali późnogotyckich z tego okresu należą ostrołukowe okna oraz łuk tęczowy i portal zakrystii w formie ściętego trójliścia.

W 1741 roku, po północnej stronie nawy dobudowano prostokątną barkową kaplicę Matki Boskiej Szkaplerznej z kruchtą od zachodu. Ostrołukowy portal zewnętrzny kruchty zdobi późnogotycki herb „Korab” biskupa Zadzika, który to herb pochodzi prawdopodobnie z dawnej bramy przejazdowej obok katedry w Kielcach. Z kruchty do kaplicy prowadzi  profilowany portal gotycki z herbem Nieczuja.

Po zniszczeniach pierwszej wojny światowej odbudowano szczyt fasady oraz szczyt prezbiterium i sterczyny.

Kolejna zmiana w wyglądzie świątyni nastąpiła w latach 1919-1932, gdy po stronie południowej nawy zrealizowano modernistyczną kaplicę w miejsce poprzedniej z z XVII wieku. Nowa kaplica, na planie półkola z obejściem, została zaprojektowana przez architekta Bohdana Tretera.

Wystrój wnętrza kościoła jest głównie barokowy. Warto zwrócić uwagę na ołtarz w kaplicy Matki Boskiej Szkaplerznej skomponowany z elementów późnorenesansowych i barokowych oraz na epitafia z XVIII wieku. Ołtarz główny zdobi kurdyban ( tłoczona skóra) z deseniem roślinnym.

Świątyni towarzyszy drewniana dzwonnica z 1872 roku na kamiennej podmurówce zwieńczona izbicą z  neogotyckimi oknami.

widok ogólny

panorama

widok na prezbiterium

prezbiterium

ściana szczytowa prezbiterium

posąg w oknie prezbiterium

wątek wendyjski muru prezbiterium

szkarpa

okno prezbiterium

elewacja południowa

kaplica manierystyczna

zwieńczenie kaplicy

widok na elewację północną i dzwonnicę

portal kaplicy północnej

herb Korab

fasada

wnętrze

widok na prezbiterium i ołtarze boczne

ołtarz główny

gotyckie sklepienie prezbiterium

portal zakrystii

ołtarz boczny

ołtarz z elementami manierystycznymi

sklepienie kaplicy manierystycznej

portal wewnętrzny do kaplicy północnej

herb Zadora

epitafium

epitafium an elewacji zewnętrznej

brama

detal bramy

kościół i dzwonnica

dzwonnica

izbica i okna dzwonnicy

Czaple Małe - dwór Romerów

Murowany dwór w Czaplach Małych ( powiat miechowski, gmina Gołcza) powstał około 1890 roku z inicjatywy rodziny Romerów. W okresie późniejszym został rozbudowany.

Wzniesiono go w stylu eklektycznym początkowo jako budowlę piętrową składającą się z korpusu głównego i z bocznego skrzydła od strony zachodniej. Korpus główny wzbogacono trójosiowym ryzalitem z sienią na parterze i salonem na piętrze oświetlonym ostrołukowymi oknami. Pierwotnie na wysokości gzymsu między kondygnacjami znajdował się balkon wsparty na żeliwnych podporach. Nie dotrwał on jednak do naszych czasów. Elewacje opięte zostały lizenami i pilastrami. Całość nakrywał dach dwuspadowy. Na początku XX wieku dobudowano parterowe aneksy, w tym jeden z tarasem, nadając całości wygląd pałacowy.

Poprzez małżeństwo Kazimiery Romer z Ludwikiem Popielem majątek przeszedł do rodziny  Popielów i pozostał w ich rękach do końca ostatniej wojny. Po 1945 roku majątek znacjonalizowano a dwór przeznaczono na mieszkania. Nieremontowany z czasem popadł w ruinę a w 1990 został zakupiony od gminy przez osobę prywatną, z pominięciem spadkobierców przedwojennych właścicieli. Jednak nowy właściciel nie przeprowadza żadnych prac remontowych i dwór jest w coraz gorszym stanie.

Dwór otoczony jest zdziczałym parkiem krajobrazowym z resztkami stawu. W parku stoi figura Matki Boskiej.

Warto nadmienić, że ze stadniny prowadzonej w tym majątku pochodziła słynna klacz „ Kasztanka” podarowana w 1914 roku przez właścicieli jednemu z oddziałów dowodzonych przez Piłsudskiego, po czym została wierzchówką Marszałka.

widok ogólny

panorama

ruiny

fasada

ryzalit frontowy

widok na elewacje boczną

elewacja ogrodowa

taras

fragment tarasu

balustrada tarasu

wejście

fragment wnętrza

wejście od ogrodu

sień

nisza w sieni

okna w sieni

okrągłe okno

nisza na elewacji

figura NMP

drzewo w parku