niedziela, 30 września 2018

Sanka-ruiny dworu

We wsi Sanka ( powiat krakowski, gmina Krzeszowice), jednej z najstarszych miejscowości ziemi krzeszowickiej, w pobliżu szkoły, zachowały się ruiny dworu.

Budynek powstał na początku XIX wieku, na miejscu dworu drewnianego z XVII wieku. Miał dwie kondygnacje naziemne i wieżę z tarasem widokowym. Elewacje odznaczały się starannym opracowaniem detalu dekoracji okien i portali drzwiowych. Kolejna przebudowa dworu miała miejsce pod koniec XIX wieku, gdy jego właścicielami została czeska rodzina Migulów. Dodano elementy neorenesansowe i neogotyckie oraz taras od stron ogrodu. Założono także park angielski.

Od 1915 roku właścicielami majątku była, pochodząca z Krakowa, rodzina Skąpskich, która mieszkała w dworze do 1945 roku.

Po wojnie i upaństwowieniu mieściła się w budynku dworu szkoła rolnicza. W latach 50-tych XX wieku dwór znacznie przebudowano pozbawiając go w dużym stopniu cech stylowych. Budynek użytkowany przez resort rolnictwa został doprowadzony z czasem do ruiny, którą jest do dzisiaj.


widok ogólny
fasada


fragment fasady
dekoracja fasady
okno fasady
portal główny
elewacja ogrodowa

portal ogrodowy
okienka
pilaster


wtorek, 25 września 2018

Gromnik - kościół św. Marcina

Nieużytkowany obecnie drewniany kościół barokowy w Gromniku ( powiat tarnowski, gmina Gromnik) został wzniesiony w 1727 roku po przebudowie starszej świątyni z XVI wieku - prezbiterium jest pozostałością poprzedniej świątyni.  Jego fundatorem był Krzysztof Wielopolski.

Jest to konstrukcja trójdzielna, zrębowa składająca się z nawy o ściętych narożnikach oraz węższego, zakończonego trójbocznie prezbiterium z Ogrojcem i zakrystią od północy. Od zachodu do nawy przylega bardzo wysoka wieża w dolnej partii czworoboczna a w górnej ośmioboczna i nakryta baniastym hełmem. Od południa przy nawie znajduje się kruchta i składzik. Całość nakrywa dach gontowy z sygnaturką.

Wnętrze kościoła nakrywa pozorne sklepienie kolebkowe z dekoracją malarską. Polichromia z XIX wieku pokrywa także ściany. W ołtarzu głównym z XVIII wieku znajduje się obraz św. Marcina, na którym, jako tło, widnieje wizerunek starego kościoła w Gromniku. Zwraca także uwagę ciekawie wygięty łuk tęczowy, wsparty na spiralnych kolumnach, z gotyckim krucyfiksem, pochodzącym z poprzedniego kościoła, kamienna chrzcielnica manierystyczna z XVII wieku oraz barokowy portal z rzeźbą św. Marcina na koniu. Interesującym elementem wystroju jest także dekoracyjny parapet chóru pochodzący z XVIII wieku.

Obok kościoła stoi kamienna dzwonnica z połowy XX wieku. Kościół otacza cmentarz ze starymi nagrobkami.

widok ogólny
panorama
prezbiterium
Ogrojec
elewacja południowa
elewacja północna
wieża
wejście
nagrobki
inskrypcja na nagrobku


czwartek, 20 września 2018

Tarnów - ratusz i rynek

Centralną część Starego Miasta w Tarnowie zajmuje miejski rynek z ratuszem. Plac rynku wytyczony został w czasie lokacji miasta w XIV wieku. Było to główne miejsce życia publicznego miasta oraz plac targowy. Murowana, mieszkalna zabudowa rynku zaczęła powstawać pod koniec XIV wieku i w wieku XV. Wzniesiono wówczas także parterowy ratusz w stylu gotyckim.

Po zniszczeniu ratusza podczas pożaru miasta około 1500 roku postanowiono zbudować nowy, który  w latach 1568-1594 przebudowano w stylu renesansowym z inicjatywy hetmana Jana Tarnowskiego a przebudowę nadzorował, prawdopodobnie, znany architekt Jan Maria Padovano.

Także budynki wokół placu rynku zmieniły swój wygląd. Powstały okazałe renesansowe kamienice z podcieniami.

Poważny kryzys miasta nastąpił po pożarze w 1663 roku, gdy ponownie uległ zniszczeniu ratusz i kamienice. Mimo odbudowy, miasto jeszcze wielokrotnie niszczyły pożary.

W wieku XVIII kamienice otrzymały, po kolejnych pożarach, skromniejszą formę klasycystyczną i zlikwidowano wiele podcieni. Na płycie rynku pojawił się także bruk.

Pod koniec XIX wieku rynek i kamienice ponownie uległy przebudowie. Wiele z nich podwyższono o kolejne kondygnacje. Niewielkiej przebudowie uległ także renesansowy ratusz.

W 1931 roku władze miejsce przeniosły się z ratusza do innej siedziby a budynek przekazano muzeum.

Po II wojnie światowej rynek przestał pełnić rolę miejsca targowego. Pozostał jednak wizytówką miasta.

Do dzisiaj z renesansowej zabudowy rynku zachowały się kamienice z podcieniami w północnej pierzei oraz renesansowy ratusz.

Jest to budowla na planie prostokąta posiadająca dwie kondygnacje naziemne i zwieńczona ozdobną, ceglaną attyką. Od północy do bryły ratusza przylega wieża gotycka, zakończona renesansową galeryjką straży. W południowej przybudówce mieszczą się reprezentacyjne schody i kamienny renesansowy portal głównego wejścia.

Szczególną uwagę zwraca wysoka attyka z maszkaronami ( kopie) i blendami, w których pierwotnie umieszczono wizerunki właścicieli miasta z rodu Tarnowskich ( wizerunki usunięto około 1800 roku). Na piętrze ratusza znajdowała się sala obrad i wielka Sala Pospólstwa, gdzie m.in. dokonywano wyboru burmistrza.

Obecnie budynek ratusza pełni funkcje placówki muzealnej.

widok ogólny
renesansowe kamienice
fragmenty renesansowych polichromii
attyki kamienic
dekoracja kamienicy

kamienice pierzei zachodniej rynku
ratusz widok ogólny
ratusz około 1930 roku- zdjęcie Fotopolska
panorama
elewacja północna z wieżą
widok na elewację wschodnią
widok na elewacje zachodnią
elewacja południowa
wejście
renesansowy portal
zwieńczenie portalu
okno
wieża i attyka
attyka



sobota, 15 września 2018

Dębno - kościół św. Małgorzaty

Niedaleko zamku w Dębnie ( powiat brzeski, gmina Dębno) wzniesiono w latach 1470-1504  gotycki kościół murowany. Budowla powstała na miejscu starszego, drewnianego jeszcze kościoła pochodzącego z XIV wieku. Nową świątynię ufundował kasztelan krakowski oraz kanclerz koronny Jakub z Dębna a budowę dokończył Jakub Szczekocki, kolejny właściciel miejscowości. Budowę realizował prawdopodobnie warsztat murarski, który wznosił pobliski zamek.

W 1789 roku podwyższono wieżę o drewnianą izbicę.

Ostatnia przebudowa kościoła miała miejsce w latach 1899-1903, gdy dodano szczyt wschodni prezbiterium, sygnaturkę i dobudowano przedsionek zakrystii.

Kościół zbudowany jest z kamienia łamanego i składa się z prostokątnej nawy oraz prezbiterium zamkniętego ścianą prostą, do którego od północy przylega zakrystia. Od zachodu nawę poprzedza kwadratowa kruchta  z wieżą. Na zewnątrz budowlę opinają przypory, pomiędzy którymi znajdują się ostrołukowe okna.

Prezbiterium nakryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym a nawa stropem kasetonowym. Na ścianie wschodniej prezbiterium znajduje się gotyckie tabernakulum ścienne. Na uwagę zasługują także liczne portale ostrołukowe, z których pięć jest w typie długoszowskim ( schodkowe). Na portalu kruchty południowej znajduje się herb Odrowąż.

W ołtarzu głównym można zobaczyć kopię gotyckiego tryptyku z lat 1510-1520 z klęczącymi postaciami fundatorów kościoła. Oryginał znajduje się w kamienicy Szołayskich w Krakowie.

Przy kościele zachowały się stare nagrobki.

widok ogólny

widok na kościół

panorama

zdjęcie archiwalne - Fotopolska

widok na prezbiterium

prezbiterium

szczyt prezbiterium

szkarpy

okno ostrołukowe

elewacja północna

zakrystia

elewacja południowa

kruchta

portal z herbem

herb

portal ostrołukowy

fasada

dzwonnica

dach dzwonnicy

wnętrze

sklepienie gotyckie prezbiterium

ołtarz główny

tryptyk gotycki - kopia

witraż nad ołtarzem

portal uskokowy do zakrystii

wnęka na tabernakulum ścienne

łuk tęczowy

chór

portal do nawy

kropielnica

figura

stary nagrobek