Barokowa, drewniana kaplica została wzniesiona na niewielkim
wzgórzu w latach 1689-1690, na miejscu dwóch poprzednich drewnianych kaplic, z
których pierwsza spłonęła a drugą spalili Szwedzi podczas Potopu. Obecna kaplica,
prawdopodobnie, służyła jako kaplica cmentarna, gdyż otaczał ją cmentarz
morowy.
Jest to budowla na planie ośmioboku, o konstrukcji zrębowej
nakryta pseudokopułą zwieńczoną latarnią. Dach i latarnię pokrywa gont. Do
głównego wejścia prowadzi portal z nadprożem wyciętym w ośli grzbiet. Nad tym wejściem
znajduje się drewniany balkon.
Wnętrze kaplicy przechodziło na przestrzeni wieków wiele
zmian. Obecna aranżacja pochodzi z lat 1986-1992. Wówczas kaplica była
gruntownie remontowana. We wnętrzu zwraca uwagę barokowy ołtarz główny z XVII
wieku, przeniesiony w latach 70-tych XX wieku z sąsiedniego kościoła
Najświętszego Salwatora oraz ołtarz boczny z kościoła św. Wojciecha.
W XIX wieku kaplicę
otoczono murem.
Kaplicę niekiedy nazywano gontyną ( niepoprawna nazwa
świątyni pogan słowiańskich), ponieważ w XIX wieku uważano, że miejsce, gdzie
stoi kaplica związane jest z dawnymi wierzeniami pogańskimi.
 |
| widok ogólny |
 |
| zdjęcie archiwalne - Fotopolska |
 |
| wejście boczne |
 |
| latarnia |
 |
| elewacja z wejściem glównym |
 |
| wejście główne i balkon |
 |
| portal z nadprożem w ośli grzbiet |
 |
| nadproże |
 |
| balkon |
 |
| wejście z krata |
 |
| wnętrze kopuły |
 |
| ołtarz główny |
 |
| ołtarz boczny |
 |
| brama i mur |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.