Pilica - kościół i klasztor franciszkanów

Franciszkanie do Pilicy ( powiat zawierciański, gmina Pilica) zostali sprowadzeni przez Marię z Wesslów Sobieską, ówczesną właścicielkę dóbr pilckich.

 Na potrzeby zakonu wzniesiono, na niewielkim wzgórzu w dawnej wsi Biskupice, barokowe założenie klasztorne z kościołem.

 

Skromna jak na standardy barokowe, świątynia klasztorna posiada jedną nawę przykrytą sklepieniem kolebkowym z lunetami oraz niższe i węższe prezbiterium zamkniętym ścianą prostą. Pierwotnie kościół przykryty był dachem z gontu, jednak w XIX wieku, po pożarze,  zamieniono gont na blachę.

 

Ściany kościoła wewnątrz rozczłonkowane są pilastrami i ozdobione skromną dekoracją stukową o motywach geometrycznych oraz XIX-wieczną polichromią. Od strony południowej do nawy przylegają kaplice otwarte do niej owalnymi arkadami.

 

Do 1916 roku w połowie prezbiterium był umieszczony ołtarz główny a za nim znajdował się chór zakonny.

 

Przed fasadą kościoła, rozciąga się plac otoczony murem z niszami na stacje Drogi Krzyżowej.

 

W latach 60-tych XIX wieku klasztor, na polecenie władz austriackich, został przeznaczony do likwidacji, która nastąpiła faktycznie dopiero w 1902 roku. Jednak po kilkunastu latach zakonnicy ponownie wrócili i sukcesywnie odnowili zniszczone zabudowania.

 

Sanktuarium w Pilicy jest obecnie znane z obecności cudownego obrazu Matki Boskiej Śnieżnej, pochodzącego z XVII wieku.

widok ogólny

fasada

fragment fasady

nisza z posągiem

wnętrze kościoła

ołtarz główny

obraz Matki Boskiej Śnieżnej

ambona

chrzcielnica

epitafium z portretem

tablica epitafijna

dziedziniec przed kościołem i mur

brama na dziedziniec kościoła

brama

zabudowania klasztorne

brama na dziedziniec klasztoru

zwieńczenie bramy

fragment dziedzińca klasztoru

dziedziniec klasztoru

studnia