Kraków - kościół św. Marcina

Na ulicy Grodzkiej w Krakowie, przy Drodze Królewskiej prowadzącej na Wawel stoi niewielka, odznaczająca się skromnym wyglądem świątynia.

Ta wczesnobarokowa budowla powstała w latach 1638-1640 z fundacji króla Władysława IV. Świątynia przeznaczona była dla zakonu karmelitanek bosych. W 1787 roku, po ufundowaniu dla zakonnic nowego klasztoru, kościół przy ul. Grodzkiej został opuszczony a następnie, w 1816 roku,  przekazany gminie ewangelicko-augsburskiej.

Kościół składa się z nawy z bocznymi płytkimi, półkolistymi wnękami oraz jednoprzęsłowego, prosto zakończonego, prezbiterium. Skromna dwukondygnacyjna fasada zwieńczona została trójkątnym szczytem z krzyżem. W dolnej kondygnacji, rozczłonkowanej pilastrami, znajdują się trzy portale. Kondygnację nad portalami wypełnia okno ujęte w pilastry i płaskie woluty.

Wnętrze budowli nakrywa sklepienie kolebkowe z lunetami z delikatną dekoracją stiukową.

Zgodnie z regułą luterańską kościół jest wyposażony bardzo skromnie. W klasycystycznym ołtarzu umieszczony został obraz znanego XIX – wiecznego malarza  Henryka Siemiradzkiego. Jednym z cenniejszych elementów wyposażenia jest, umieszczony nad ołtarzem, gotycki krucyfiks z XIV wieku, prawdopodobnie najstarszy w Krakowie.

Ciekawym elementem wystroju jest także XIX - wieczne epitafium Mikołaja Reja, znajdujące się na ścianie bocznej nawy. Inne epitafia, pochodzące z XVII i XIX wieku można zobaczyć także, wmurowane w ściany na zewnątrz. Zostały one przeniesione z dawnego zboru koło Miechowa.

widok ogólny

fasada

zwieńczenie fasady

woluta

okno

nisza

portal główny

portal boczny

wnętrze

ołtarz z obrazem Siemiradzkiego

gotycki krucyfiks

sklepienie nawy

gzymsy

dekoracja pilastrów

chór

epitafium Mikołaja Reya

epitafium ze zboru

fragment epitafium