Pierwszy kościół w Zatorze (powiat oświęcimski, gmina Zator)
powstał w XIII wieku jako fundacja Benedyktynek ze Staniątek. Istniejący
obecnie kościół powstał około 1393 roku, podczas drugiej lokacji miasta.
Kościół ten nie został ukończony i przykryto go prowizorycznym,
drewnianym stropem.
Taki stan rzeczy trwał do 1766 roku, gdy strop ten się
zawalił. Wtedy to powstało drewniane sklepienie pozorowane i barokowe arkady
między nawami.
W pierwszej połowie XIX wieku architekt Franciszek Maria
Lanci przebudował świątynie w stylu neogotyckim. Nadbudowano wtedy wieżę,
wzniesiono schodkowy szczyt oraz kruchtę zachodnią.
W latach 1960-1973 przeprowadzono gruntowna restaurację
świątyni. Zlikwidowano wówczas barokowe arkady międzynawowe i neogotycką
kruchtę zachodnią.
Obecnie nawę przykrywa sklepienie żelbetowe a prezbiterium
sklepienie krzyżowo-żebrowe.
W końcu XX wielu zamontowano nowe witraże.
Zasadnicza bryła kościoła ma charakter gotycki i została
wniesiona na planie nieregularnym. Posiada mury z cegieł oraz podmurówkę z kamienia i szkarpy. Wieża kościoła
umieszczona jest niesymetrycznie względem fasady. Korpus kościoła jest
trzynawowy, halowy. Przy nawie znajdują się dwie kruchty.
W murach zakrystii zachowała się najstarsza, romańska część
kościoła.
Na elewacji kościoła zachowało się wiele gotyckich detali.
Między innymi gotycki maswerk z 1400 roku, w dolnej kondygnacji wieży. Został
tam przeniesiony, prawdopodobnie, z prezbiterium kościoła. Także niektóre
portale, oraz okno fasady są gotyckie. Gotyckie jest także sklepienie prezbiterium
oraz dolne partie kościoła.
We wnętrzu świątyni znajduje się kilka cennych elementów
wyposażenia. Między innymi brązowa chrzcielnica z XV wieku. Zwraca również
uwagę renesansowy ołtarz z 1521 roku, pochodzący z katedry na Wawelu. Został
tutaj sprowadzony przez właścicielkę Zatora, Annę z Tyszkiewiczów Wąsowiczową, której zwłoki
pochowane zostały w krypcie kościoła.
W krypcie znaleźli pochówek także inni właściciele Zatora.
Są to generał Stanisław Wąsowicz- adiutant Napoleona I i mąż wspomnianej Anny
oraz Maurycy i Ludwika Potoccy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.