Skromny, barokowy kościół klasztorny zakonu reformatów w Krakowie powstał w drugiej połowie XVII wieku, w obrębie murów miejskich ówczesnego miasta. Do fundatorów klasztornego założenia należeli m.in. wojewoda krakowski Jan Wielopolski i kasztelan krakowski Stanisław Warszycki.
Kościół jest jednonawową świątynią o skromnej fasadzie z płaskorzeźbami we wnękach na szczycie.
Wyposażenie wnętrza pochodzi z wieku XVIII, w tym ołtarze z
niepolichromowanego drzewa ( zgodnie z regułą zakonu).
Kościół znany jest przede wszystkim z krypt, w których chowano zmarłych od 1672 roku. W kryptach panuje
specyficzny mikroklimat, który powoduje mumifikację zwłok.
Do kościoła przylega klasztor z trzema skrzydłami i wirydarzem. Na jednej
ze ścian został zawieszony dzwonek za konających z drewnianym daszkiem.
Naprzeciwko świątyni, po drugiej stronie ulicy, zachowała się parcela należąca
do zakonu ( dawny cmentarz). Otacza ją mur z kapliczkami Drogi Krzyżowej. Obrazy w kapliczkach
namalował w XIX wieku krakowski artysta Michał Stachowicz.
N ścianach muru wmurowane są liczne tablice epitafijne z czarnego
marmuru.
 |
| widok ogólny |
 |
| panorama |
 |
| widok na fasadę |
 |
| szczyt fasady z płaskorzeźbami |
 |
| główne wejście |
 |
| symbol zakonu |
 |
| portal |
 |
| wnętrze |
 |
| ołtarz główny |
 |
| kaplica |
 |
| sklepienie kaplicy |
 |
| ołtarz boczny |
 |
| ambona |
 |
| klasycystyczny nagrobek |
 |
| mur klasztorny |
 |
| zabudowania klasztoru |
 |
| dzwonek za konających |
 |
| mur parceli z Drogą Krzyżową |
 |
| dawny cmentarz |
 |
| stacje Drogi Krzyżowej |
 |
| krzyż |
 |
| epitafium |
 |
| epitafia |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.