Kraków - pałac biskupa Erazma Ciołka

Przy ulicy Kanoniczej w Krakowie znajduje się gotycko- renesansowy budynek dawnego pałacu, wzniesionego przez biskupa płockiego i kanonika krakowskiego  Erazma Ciołka.

Pałac powstał na początku XVI wieku z połączenia dwóch domów. Przy jego dekoracji pracował warsztat architekta królewskiego Franciszka Florentczyka.

Była to pierwotnie dwukondygnacyjna rezydencja z obszerna sienią podzielona na dwie części kolumnami. Do sieni prowadził renesansowy portal. Okna fasady ozdobiono gotycko-renesansowymi obramieniami.

Po śmierci fundatora pałac pełnił funkcję siedziby biskupów i uległ rozbudowie. Za czasów biskupa Tomickiego przedłużono boczne skrzydła wokół dziedzińca oraz dodano renesansowy detal, dzieło warsztatu Berecciego. Na piętrze powstała sala z malarskim fryzem heraldycznym ( dzieło warsztatu Samostrzelnika) zwana salą Tomickiego.

Kolejne zmiany w wyglądzie pałacu przyniósł wiek XVII za sprawą kardynała Jerzego Radziwiłła. Z tego czasu pochodziła manierystyczna loggia widokowa tylnej oficyny ( niezachowana). W XVIII wieku fasadę wsparto pochyłym murem.

W 1805 roku budynek pałacu przeszedł na własność rządu austriackiego i podczas adaptacji pomieszczeń na cele różnych urzędów zniszczono jego pierwotny wystrój.

W roku 1996 pałac został przekazany Muzeum Narodowemu.

Szeroko zakrojony remont dawnej rezydencji biskupiej, przeprowadzony w latach 2003-2007 przywrócił wiele dawnych elementów wystroju.

Obecnie w budynku mieści się galeria sztuki dawnej oraz sztuki cerkiewnej i pracownie konserwatorskie.

 

widok ogólny

makieta pierwotnego pałacu

fasada

renesansowy portal wejściowy

okno gotycko-renesansowe fasady

tablica

sień z kolumnami

detal kolumny

arkady

portal z herbem

gotycki portal

dziedziniec

fragment dziedzińca z wykuszem

wykusz

arkady z kolumnami 

ciosy kamienne

jedna z sal

fryz renesansowy

fragment fryzu z herbem

strop drewniany z rozetami

rozeta barokowa

polichromia barokowa

lapidarium

eksponat lapidarium