Cukrownia w Kazimierzy Wielkiej ( powiat kazimierski, gmina Kazimierza Wielka) powstała z inicjatywy hrabiego Kazimierza Łubieńskiego w roku 1845, jako jedna z pierwszych w Królestwie. Swoją nazwę zawdzięcza skrótowi nazwiska założycieli.
Jej dalszy rozwój był dziełem wnuka Kzimierza, Leona Łubieńskiego. Jednak
konieczność ciągłych inwestycji spowodowała zadłużenie przedsiębiorstwa, co
doprowadziło do przekształcenia cukrowni w Towarzystwo Akcyjne, z mniejszościowym
już udziałem rodziny Łubieńskich. Jednym z jej współzałożycieli i prezesem
został Edward Tołłoczko a następnie jego syn Julian.
Fabrykę rozbudowano a większość zachowanych do dzisiaj budynków pochodzi z
tego okresu, w tym charakterystyczna baszta, przeznaczona z czasem na
mieszkanie dla praktykantów.
Po wojnie cukrownia funkcjonowała już jako zakład państwowy a następnie prywatny, do roku 2006.
Obecnie budynki cukrowni mają status zabytku i są powoli odnawiane.
.JPG) |
| widok ogólny |
 |
| panorama |
 |
| zdjęcie archiwalne |
 |
| zdjęcie archiwalne - Fotopolska |
 |
| widok na budynek główny |
 |
| budynek główny |
 |
| ryzalit |
 |
| zwieńczenie ryzalitu |
 |
| data powstania cukrowni |
 |
| budynki zakładu |
 |
| jeden z budynków |
 |
| ogrodzenie |
 |
| komin |
 |
| mostek |
 |
| baszta |
 |
| baszta - zdjęcie archiwalne |
 |
| panorama |
 |
| zwieńczenie baszty |
 |
| okno |
 |
| data renowacji |
