Kraków - cmentarz ewangelicki w Łuczanowicach

Po zburzeniu siedziby arian w Aleksandrowicach koło Balic, krakowscy ewangelicy przenieśli się na początku XVII wieku do wsi Łuczanowice ( obecnie w obrębie Krakowa), na zaproszenie ówczesnego właściciela tego majątku Stanisława Żeleńskiego. Żeleński przerobił część swojego dworu na kaplicę. Po likwidacji zboru  kaplica służyła rodzinie jako miejsce pochówku bliskich.

 Gdy w 1787 zdecydowano o rozbudowie dworu, Marcjan Żeleński  kazał przenieść szczątki zmarłych na nowe miejsce, czyli na dawny cmentarz ariański z XVII wieku, położony na skraju wsi, na niewielkim wzniesieniu.

Na środku cmentarza usypano kopiec ( zwany Kopcem Arian lub Kopcem Lutrów), pod którym umieszczono kryptę grobową. Nad kryptą wzniesiono obelisk z piaskowca w kształcie kolumny z inskrypcjami i herbem Ciołek, zwieńczony kamienną urną.

W pobliżu kopca zachowało się kilka nagrobków klasycystycznych z XIX wieku, m.in. sarkofag oficera wojsk polskich Ludwika Dębickiego (ojca) oraz jego syna, również wojskowego, z kolumną zwieńczoną wazą. Można zobaczyć także płyty nagrobne dwóch kobiet z rodu Żeleńskich.

W 1938 roku cmentarz, bardzo zaniedbany, przekazano zborowi ewangelickiemu. Restauracji tego miejsca dokonano jednak dopiero w latach 1989-1993. Postawiono na nowo przewrócony obelisk na kopcu,  zbudowano metalowe ogrodzenie i uporządkowano teren.

Co roku we wrześniu odbywają się w tym miejscu nabożeństwa ewangelickie.

widok ogólny

panorama

Kopiec Lutrów

obelisk

herb Żeleńskich

inskrypcja na obelisku

nagrobki

wokół kopca

sarkofag Ludwika Dębickiego ( ojca)

dekoracja sarkofagu

zwieńczenie sarkofagu

inskrypcja

nagrobek Ludwika Dębickiego ( syna) 

herb Dębickich

ogrodzenie i bramka