Częścią głównego gmachu
Uniwersytetu Wrocławskiego są dwa wspaniałe, barokowe pomieszczenia o
charakterze reprezentacyjnym.
Jednym z nich jest Aula
Leopoldina. Aula wzniesiona została w latach 1728- 1732 a nazwę swą otrzymała
na cześć fundatora uniwersytetu Leopolda I.
Aula ma kształt trapezu i składa
się z podium, audytorium oraz, umieszczonej nad wejściem, empory muzycznej.
Centralną część podium zajmuje
rzeźbiona postać cesarza Leopolda, siedzącego na tronie, któremu towarzyszą
jego synowie. Wokół nich zgrupowano różne personifikacje i alegorie. Podium
uzupełnia loża lektorska i kanclerska.
Sufit audytorium zdobi wielki
fresk przedstawiający apoteozę Mądrości Bożej. W mniejszych wnękach namalowano
postacie uczonych. Ponadto na ścianie audytorium wisi szesnaście portretów osób
zasłużonych dla Uniwersytetu.
Całość kompozycji pomieszczenia,
złożonej z form architektonicznych, malarskich i rzeźbiarskich jest doskonale
zharmonizowana.
Obecnie w Auli odbywają się główne
uroczystości uczelni oraz koncerty.
Aula Leopoldina, w czasie licznych
wojen śląskich była wielokrotnie dewastowana a następnie restaurowana, czasem
nieudolnie. Jednak w latach 2015-2018 przeszła generalny remont, podczas
którego zlikwidowano wiele przemalówek i nieoryginalnych elementów.
Z Aulą wiąże się jedna z
niewyjaśnionych do dzisiaj kradzieży, która miała miejsce w roku 1997.
Złodzieje ukradli wówczas osiem portretów umieszczonych na ścianach audytorium.
Odzyskano tylko dwa z tych portretów, które znaleziono na śmietniku. Sprawców
kradzieży nie udało się schwytać. Skradzione portrety zastąpiono kopiami.
Drugim wartym uwagi barokowym
pomieszczeniem reprezentacyjnym jest Oratorium Marianum nazywane Oratorium
Muzycznym.
Pomieszczenie to odznacza się
znakomitą akustyką i dlatego koncertowało tutaj wielu muzyków o światowej
sławie.
Oratorium, pierwotnie mające
charakter sakralny, według zamierzeń twórców miało zajmować całą szerokość
głównego gmachu Uniwersytetu. Niestety podczas budowy część pomieszczenia
zawaliła się i salę postanowiono skrócić. Prace nad budową i dekoracją
Oratorium ukończono w roku 1733.
Jest to pomieszczenie sklepione
kolebkowo z lunetami. Dwa wschodnie przęsła tworzyły początkowo prezbiterium
jednak po sekularyzacji dóbr kościelnych w 1810 roku wnętrze stało się Salą
Muzyczną Uniwersytetu. Prezbiterium przekształcono w podium dla muzyków a
pozostałą cześć zajęło audytorium. Wystrój artystyczny Sali, podobnie jak w
Auli Leopoldina, łączy w całość formy architektoniczne i dekoracyjne.
Podczas wojen śląskich i pierwszej
wojny światowej bogate wyposażenie Oratorium Marianum przepadło ( w tym piękny
srebrny ołtarz) a sama dekoracja także nieco ucierpiała. Jednak prawdziwy
kataklizm przyniosły działania wojenne w roku 1945. W gmach Uniwersytetu trafił
pocisk niszcząc niemal całkowicie Oratorium. Zdołano je odtworzyć dopiero w
latach 90-tych XX wieku a freski na sklepieniu w latach 2013-2014.
Aula Leopoldina
|
widok ogólny |
|
panorama |
|
podium |
|
schody podium |
|
rzeźba cesarza Leopolda I na tronie |
|
empora muzyczna |
|
filar empory |
|
dekoracja ścian audytorium |
|
rzeźby między oknami |
|
portret owalny |
|
paradna klatka schodowa prowadząca do Auli |
|
łuki klatki |
|
balustrada |
Oratorium Marianum
|
widok ogólny |
|
plafon |
|
fragment plafonu |
|
widok na chór |
|
chór |
|
estrada |
|
zdobienia łuku |
|
zdobienia filarów |
|
kartusz |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.