Wrocław- kościół św. Krzysztofa

Późnogotycka świątynia przy placu św. Krzysztofa we Wrocławiu została wzniesiona w 1410 roku, poprzez rozbudowę istniejącej już kaplicy pogrzebowej św. Marii Egipcjanki, należącej do parafii św. Marii Magdaleny.

Jej architektem był mistrz kamieniarski Henryk z Ząbkowic. W efekcie rozbudowy powstała budowla jednonawowa z cegły. Nawę nakrywa, nowatorskie na owe czasy, sklepienie sieciowe. Trójboczne, opięte przyporami, prezbiterium przykrywa z kolei sklepienie krzyżowo-żebrowe. W 1461 roku dobudowano do świątyni kwadratową wieżę, którą przebudowano w 1575 roku i przykryto renesansowym hełmem ( nieco zmieniony w XX wieku). Kolejną dobudową była zakrystia z 1602 roku.

Na elewacjach zewnętrznych zwracają uwagę zabytkowe epitafia.

Najcenniejszym elementem wyposażenia wnętrza jest manierystyczny tryptyk w ołtarzu głównym, wykonany, prawdopodobnie, przez lokalnego artystę w końcu XVI wieku. Tryptyk pochodzi z kościoła w Masłowie koło Trzebnicy.

Od XVII wieku świątynia pełniła funkcję, polskiej szkoły luterańskiej, gdzie pobierano nauki w języku polskim, zgodnie z doktryną Lutra. Odbywały się tutaj także nabożeństwa w języku polskim.

Kościół uległ znacznym zniszczeniom podczas oblężenia w 1945 roku, jednak odbudowano go w latach 40-tych i 50-tych XX wieku, z wykorzystaniem elementów z innych świątyń dolnośląskich.

W 1958 roku kościół przekazano ewangelickiej parafii św. Marii Magdaleny a od 1993 roku jest to niemieckojęzyczna parafia (zbór ) ewangelicka św. Krzysztofa. Odbywają się w niej nabożeństwa zarówno w języku niemieckim jak i w języku polskim.

widok ogólny

panorama - zdjęcie archiwalne

widok od prezbiterium

prezbiterium

widok od prezbiterium - zdjęcie archiwalne

fasada

fasada zdjęcie archiwalne

zakrystia

wejście boczne

epitafia

epitafium przy wejściu bocznym

płaskorzeźba