Brunary - cerkiew św. Michała Archanioła

W dawnej wsi Brunary Wyżne, obecnie części wsi Brunary ( powiat gorlicki, gmina Uście Gorlickie) została wzniesiona przez grekokatolików, pod koniec XVIII wieku, być może w 1797 roku, drewniana cerkiew trójdzielna w typie łemkowskim północno-zachodnim. W latach 1830- 1831 świątynia została rozbudowana. Stare prezbiterium połączono z nawą a od wschodu dobudowano nowe, zakończone trójbocznie. Zmieniono wówczas także dachy i stropy.

W związku z przebudową cerkiew ma nietypowy podział, ponieważ składa się z czterech części: nowego prezbiterium, starego prezbiterium oraz nawy przykrytych jednym dachem namiotowym i od zachodu wieży z izbicą i blaszanym hełmem oraz z babińcem w przyziemiu. Ściany cerkwi są oszalowane, dachy podbite gontem i częściowo kryte blachą ( hełm wieży).

Wnętrze nakrywają stropy płaskie. W cerkwi zachowało się pierwotne wyposażenie w tym osiemnastowieczny ikonostas oraz cztery boczne ołtarze. Uwagę zwraca także barokowa ambona z namalowanymi postaciami ewangelistów oraz drewniana chrzcielnica i rokokowa ława. Ściany świątyni pokryte są polichromią pochodzącą z przełomu XVIII i XIX wieku, w tym w prezbiterium autorstwa znanych artystów Bogdańskich. W babińcu znajduje się chór muzyczny wsparty na kolumnach ozdobionych ornamentem roślinnym.

Teren cerkwi otacza kamienny murek z bramkami.

Świątynia do roku 1947 służyła grekokatolikom, ale po „ Akcji Wisła” i wysiedleniu łemków została przejęta przez kościół katolicki. W 2013 roku cerkiew wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

widok ogólny

elewacja południowa

elewacja północna

zdjęcie archiwalne - zbiory NAC

widok na prezbiterium

prezbiterium

widok na wieżę

wieża

kopułka

wnętrze

ikonostas

fragment ikonostasu

ikona chramowa

ikona z Madonną

ołtarz główny

ołtarz boczny

fragment polichromii

okno

napis dotyczący przebudowy cerkwi

chór

kolumna chóru

belka tęczowa

malowana ambona

chrzcielnica

murek

brama