niedziela, 29 grudnia 2019

Janowiczki - dwór Łąckich

Dwór w Janowiczkach ( powiat miechowski, gmina Racławice) powstał około 1914 roku, z fundacji ówczesnego właściciela majątku Włodzimierza Łąckiego, w wyniku przekształcenia starszej budowli. Ostatnie przekształcenia dworu miały miejsce w latach 30-tych XX wieku.

Jest to murowany budynek parterowy, podpiwniczony, na planie prostokąta z piętrową częścią środkową i z użytkowym poddaszem. Na osi znajduje się sień poprzedzona drewnianym gankiem z kolumnami i trójkątnym przyczółkiem. Całość nakrywa dach czterospadowy, łamany.

Architektura dworu nawiązuje stylem do wzorów prowincjonalnych dworów z przełomu XVIII i XIX wieku, czyli tzw. stylu dworkowego ( styl polski).

W rękach Łąckich dwór pozostawał do roku 1936, gdy został sprzedany Bronisławowi Prufferowi a po wojnie został upaństwowiony i mieścił się w nim m.in. ośrodek zdrowia.

Obecnie opuszczony budynek jest własnością gminy i czeka na remont.

Wokół dworu zachowały się resztki parku krajobrazowego a w nim zabytkowa 300-letnia lipa zwana „ Lipą Kościuszki”, pod którą, według legendy, odpoczywał Kościuszko po bitwie pod Racławicami.


widok ogólny
panorama
widok z parku
fasada
zdjęcie archiwalne - Fotopolska
widok na fasadę
fragment fasady
ganek kolumnowy
balkon ganku
fragment kolumn ganku
elewacja boczna
elewacja ogrodowa
dwór i park
park
Lipa Kościuszki

wtorek, 24 grudnia 2019

Szydłów - ruiny kościoła św. Ducha i szpitala

Przy cmentarzu parafialnym w Szydłowie ( powiat staszowski, gmina Szydłów), za murami miejskimi, znajdują się ruiny dawnego kościoła i szpitala dla ubogich, pełniącego także funkcję przytułku.

Murowany, jednonawowy, kościół z zakrystią wzniesiono w latach 1630-1635, po pożarze wcześniejszych, jeszcze gotyckich zabudowań, a następnie powiększono o chór muzyczny. W czasie rozbudowy świątyni powstały także dwa murowane skrzydła szpitala.

W takiej formie kompleks funkcjonował do około połowy XVIII wieku, gdy strawił go pożar a obiekt utracił dach. Jednak jeszcze po wojnie jego pozostałości służyły bezdomnym za schronienie.

Obecnie zrewitalizowany zespół ruin kościoła i szpitala należy do jednej z atrakcji miasta.

widok ogólny
panorama
widok na prezbiterium
prezbiterium
wnętrze kościoła
wejście na chór
wejście do kompleksu
jedno z pomieszczeń
pomieszczenie szpitala
korytarz
sala szpitala
widok na zakrystię


czwartek, 19 grudnia 2019

Ropica Górna-cerkiew św. Michała Archanioła

W Ropnicy Górnej ( powiat gorlicki, gmina Sękowa), tuż przy trasie z Gorlic do Koniecznej stoi drewniana cerkiew grekokatolicka w późnym typie zachodnio-łemkowskim.

Świątynia powstała w roku 1813 albo w roku 1819 lub w tych latach została przebudowana. Jest to budowla trójdzielna z wydłużoną nawą i z węższym do nawy prezbiterium, zakończonym ścianą prostą. Przy prezbiterium, nietypowo, bo od południa, znajduje się zakrystia.Całość budowli nakrywają dachy kalenicowe a nie namiotowe jak w starszych cerkwiach. Kalenice dachów zdobią wieżyczki z pozornymi latarniami. Babiniec częściowo został skryty przez podstawę dużej wieży i zachatę. Ściany i dachy kryje gont.

Wnętrze cerkwi nakrywa płaski strop ozdobiony, podobnie jak ściany, barwną polichromią figuralno-ornamentalną z końca XIX wieku.

W przejściu z przedsionka do babińca można zobaczyć portal z łukiem wyciętym w ośli grzbiet.

Świątynia zachowała kompletny ikonostas rokokowy z XVIII wieku, pochodzący prawdopodobnie, z wcześniejszej świątyni. Ikonostas posiada charakterystyczną ikonę namiestną św. Onufrego w miejscu tradycyjnej ikony św. Mikołaja. Z podobnego okresu pochodzą ołtarze boczne.

Od 1947 roku cerkiew pełni funkcję kościoła katolickiego.


widok ogólny
elewacja południowa z zakrystią
elewacja północna
prezbiterium
widok na wieżę
zwieńczenie wieży
kopułka wieży
bramka ogrodzenia
wnętrze
Carskie Wrota
ikona
ikona św. Onufry
polichromia-Przemienienie na górze Tabor
polichromia ornamentalna
fragment polichromii figuralnej
krzyż
ołtarz boczny
chór



sobota, 14 grudnia 2019

Nowe Brzesko - kościół Wszystkich Świętych

Murowany kościół parafialny w Brzesku Nowym ( powiat proszowicki, gmina Proszowice) został wzniesiony około 1640 roku na miejscu wcześniejszej świątyni drewnianej z XIII wieku.

Najstarszym członem budowli jest trójbocznie zamknięte prezbiterium w stylu późnorenesansowym. W czasie przebudowy w latach 1845-1858, rozbudowano korpus nawowy, podwyższając go i zamieniając z jednonawowego na trójnawowy oraz wzbogacono o neoromańską fasadę. W latach 1901 i 1902 dobudowano od zachodu kruchtę oraz przy prezbiterium dwukondygnacyjną przybudówkę z zakrystią.

Wnętrze prezbiterium nakrywa sklepienie krzyżowe. Ołtarz główny, barokowy, pochodzi z 1664 roku, ale znajdują się w nim także późnogotyckie rzeźby z XVI wieku.

Kościołowi towarzyszy drewniana dzwonnica z przełomu XVIII i XIX wieku z nadwieszoną izbicą.

widok ogólny
kościół i dzwonnica
zdjęcie archiwalne
prezbiterium
fasada
fragment fasady
portal wejściowy
okno

wnętrze

ołtarz główny

chór i organy

chrzcielnica

ambona

epitafium

epitafium przy portalu

dzwonnica