Niedaleko kościoła parafialnego w
Książu Wielkim ( powiat miechowski, gmina Książ Wielki), za ogrodzeniem stoi
dawny kościół klasztorny zakonu augustianów.
W XIII wieku zakonnicy zostali
sprowadzeni tutaj przez wojewodę krakowskiego i ówczesnego właściciela tych
dóbr, Spytka z Melsztyna. Gdy przybyli kościół już istniał, wybudowany w latach
1372-1381 a augustianie przejęli nad nim pieczę.
Po kasacie zakonu w 1864 roku
przez władze austriackie, zakonnicy opuścili te ziemie.
Z pierwotnej budowli, gotyckiej,
zachowało się wielobocznie zamknięte prezbiterium, sklepione żebrowo i ujęte w
szkarpy oraz zakrystia, przylegająca do niego od północy. Nawa gotycka zawaliła
się na przełomie XVII i XVIII wieku a obecna pochodzi z okresu przebudowy
barokowej, która miała miejsce w połowie XVIII wieku. Do prezbiterium od
południa przylega zakrystia piętrowa z XIX wieku służąca także jako skarbczyk.
Wewnątrz świątyni umieszczono pięć
ołtarzy barokowych. Kościół posiada także chór z XVIII wieku.
Obok kościoła stoi dzwonnica z
1836 roku.
Budynki klasztoru zachowały się do
naszych czasów w formie szczątkowej. Pochodziły głównie z XVIII wieku.
 |
| widok ogólny |
 |
| widok na fasadę |
 |
| fasada |
 |
| fasada - archiwalne |
 |
| posąg na fasadzie |
 |
| prezbiterium i stara zakrystia |
 |
| stara zakrystia |
 |
| prezbiterium |
 |
| wnętrze - Fotopolska |
 |
| dzwonnica |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.