Obok wiślickiej kolegiaty stoi
zabytkowy budynek pochodzący z lat 1464-1467. Jest to, wzniesiona z fundacji
Jana Długosza, wikarówka, przeznaczona pierwotnie dla wikariuszy i kanoników
kolegiaty.
Budowla powstała w miejscu
wcześniejszej wikarówki, która spłonęła około 1450 roku. Jest to piętrowy,
ceglany budynek w stylu późnogotyckim, wzniesiony na planie prostokąta. Nakrywa
go dwuspadowy dach. Szczyty budynku mają ostrołukowe wnęki. W centralnej wnęce
umieszczono herb Długosza. Elewację zdobią dwudzielne okna. Wzdłuż budynku
biegnie obszerna sień. W sieni oraz pokojach zachowały się drewniane stropy z
resztkami oryginalnej polichromii. W przyziemiu, na jednej ze ścian, znajduje
się, prawdopodobnie, wizerunek fundatora wikarówki, Jana Długosza. Piętro
budowli zajmuje refektarz.
W latach 30-tych XX wieku
przeprowadzono generalny remont budynku, po uszkodzeniach pierwszej wojny światowej.
Prace nadzorował znany krakowski architekt Adolf Szyszko- Bohusz. Odtworzono
wówczas kamienne portale i obramienia okienne. Ostatni remont budowli miał
miejsce w latach 2000-2012.
Prawdopodobnie w tym budynku
uczyli się synowie króla Kazimierza Jagiellończyka.
Obecnie w Domu Długosza mieści się
plebania oraz Muzeum Regionalne.
|
widok ogólny |
|
zdjęcie archiwalne |
|
elewacja frontowa |
|
elewacja boczna i brama do ogrodu |
|
elewacja boczna |
|
szczyt z herbem Długosza-Wieniawa |
|
gotycki portal |
|
dwudzielne okno |
|
fragment polichromii |
|
polichromia z postacią Długosza |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.