Nowy Sącz - kościół św. Ducha

Przy dawnym klasztorze norbertanów ( dzisiaj jezuitów) w Nowym Sączu ( powiat nowosądecki, gmina Nowy Sącz) stoi murowany kościół o cechach gotyckich, ufundowany w 1400 roku.

Świątynia składała się pierwotnie z wielobocznego prezbiterium nakrytym sklepieniem sieciowym z zachowanymi ostrołukowymi oknami oraz poprzedzającej go nawy. Nawę w XVII wieku odbudowano w duchu barokowym i nakryto sklepieniem- kolebkowym z lunetami.

 

W XVII wieku, po pożarze, kościół uległ barokowej przebudowie. Dołączono do niego wówczas część zabudowań klasztoru tworząc nawę boczną i dwie kaplice. Pierwotną zakrystię zamieniono na kaplicę św. Anny. W XVIII wieku do korpusu nawowego od zachodu dobudowano wieżę z przedsionkiem. Hełm wieży pochodzi z XIX wieku i utrzymany jest w stylu neobarokowym.

 

Po kasacie zakonu norbertanów pod koniec XVIII wieku budynek kościoła zamieniono na magazyn. Funkcję sakralną odzyskał w 1831 roku, gdy całe założenie przejęli jezuici.

Wyposażenie wnętrza jest głównie neogotyckie i współczesne. W  ołtarzu głównym zachował się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Hodegetrii, pochodzący z XVI wieku.

 

Na dziedziniec kościoła prowadzą dwie barokowe bramy z XVIII wieku.

widok ogólny

panorama

widok od prezbiterium

elewacja południowa

hełm wieży - archiwalne

wnętrze

ołtarz główny

obraz

sklepienie sieciowe

ołtarz boczny

barokowy portal

detal portalu

ambona

konfesjonał

zabudowania klasztoru

figura na dziedzińcu