Lanckorona - ruiny zamku

Na Wzgórzu Lanckorońskim w Lanckoronie ( powiat wadowicki, gmina Lanckorona) wznoszą się pozostałości dawnego zamku. Zamek został wniesiony w połowie XIV wieku przez króla Kazimierza Wielkiego jako strażnica do obrony pobliskiej granicy pomiędzy ziemią krakowską a księstwem oświęcimskim.

 Przez wieki warownią zarządzali burgrabiowie wywodzący się z różnych rodów.

 

W XVI wieku miejscowość wraz z zamkiem stała się własnością Mikołaja Zebrzydowskiego,  fundatora pobliskiej Kalwarii. Ród Zebrzydowskich panował na zamku do połowy XVIII wieku i w tym czasie był okupowany m.in. przez wojska szwedzkie podczas Potopu. Po ich odejściu Zebrzydowscy wzmocnili zamek i dobudowali wieżę nad bramą.  

W 1768 roku lanckoroński zamek zostaje zajęty przez konfederatów barskich i wzmocniony przez budowę fortyfikacji bastionowych.

 

Po pierwszym rozbiorze Polski warownię zajęły wojska austriackie a władze umieściły w nim więzienie. Po przeniesieniu więzienia do pobliskich Wadowic zamek zaczął popadać w ruinę a w 1884 roku rozpoczęto jego rozbiórkę.

 

W latach 1963-1975 Towarzystwo Przyjaciół Lanckorony rozpoczęło badania ruin a obecnie mury zamku są  zabezpieczone i częściowo zrekonstruowane.

 

Prowadzone badania archeologiczne pozwoliły odtworzyć pierwotny wygląd warowni.

 

Była to gotycka budowla założona na planie regularnego prostokąta, z dwiema basztami od strony południowej, połączonymi murem kurtynowym. Pozostałe boki zajmowały skrzydła mieszkalne i gospodarcze otaczające dziedziniec wewnętrzny. Od wschodu prowadziła do zamku brama z mostem nad suchą fosą. Całość otaczał podwójny parkan z drewna wypełniony ziemią.

widok ogólny

panorama

rycina

zdjęcie archiwalne - Fotopolska

widok na stronę południową

baszta

fragment baszty

mury

fragment murów

pomieszczenie w baszcie

portal

okno

widok na dziedziniec wewnętrzny

ruiny

pomieszczenie mieszkalne

tablica