sobota, 2 stycznia 2021

Szczawnica - uzdrowisko

 W 1811 roku tereny Szczawnicy ( powiat nowotarski, gmina Szczawnica) zostały przejęte przez władze austriackie a następnie, w 1828 roku, sprzedane  rodzinie Szalayów wywodzącej się z Węgier.

 

Pierwszy właściciel miejscowości z tej rodziny, Stefan, wykorzystując lecznicze właściwości tutejszych wód mineralnych (zwanych szczawami) uzyskał wyłączność dostępu do dwóch źródeł i zajął się rozwojem zakładu zdrojowego.

 

Prace te kontynuował po jego śmierci, na znacznie szerszą skalę,  syn Józef, uważany za właściwego twórcę uzdrowiska.

 

Pod jego zarządem, od 1839 roku,  rozpoczął się dynamiczny rozwój miejscowości. Wzniesiono pierwsze budynki zdrojowe i kaplicę, którą zaprojektował sam Szalay.

 

Do rozwoju miejscowości znaczne przysłużył się także znany propagator polskich uzdrowisk, lekarz Józef Dietl. Powstały wówczas liczne pensjonaty w stylu szwajcarskim ( m.in. Szwajcarka, Holenderka, Litwinka) , zabudowa placu Dietla w tym Dom nad Zdrojami z polichromią autorstwa Szalaya oraz zaplanowano Park Zdrojowy z podziałem na Górny i Dolny.

 

Józef Szalay przekonał także okolicznych górali do przebudowy domów dla potrzeb kuracjuszy i turystów. On też był pomysłodawcą spopularyzowania uzdrowiska poprzez zorganizowanie wielkiej atrakcji turystycznej jakim były spływy Przełomem Dunajca.

 

Krótko przed śmiercią Józef Szalay przekazał bardzo dobrze prosperujące uzdrowisko krakowskiej Akademii Umiejętności. Z okresu zarządzania uzdrowiskiem przez Akademię pochodzi Dworek Gościnny. Niestety z uwagi na koszty spłat spadkobierców Józefa Szalaya Akademia zmuszona została w 1909 roku do sprzedaży uzdrowiska rodzinie Stadnickich. Rodzina ta przyczyniła się do dalszego rozwoju i popularyzacji uzdrowiska. Powstało m.in. nowoczesne inhalatorium. Zmodernizowano także pijalnię w „ Domu nad Zdrojami" oraz zadbano o jakość pitnej wody mineralnej.

 

Po II wojnie światowej i upaństwowieniu uzdrowiska powstało w 1956 roku Państwowe Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Szczawnica. Rozwinięto wówczas lecznictwo sanatoryjne, głównie dla górników i hutników.

 

W 2005 roku uzdrowisko powróciło do spadkobierców rodziny Stadnickich, którą jest rodzina Mańkowskich. Obecnie trwa jego renowacja.

 

Odnowiony został Plac Dietla w Parku Górnym z Domem nad Zdrojami, gdzie obok pijalni powstała kawiarnia i galeria. Swój blask odzyskało Inhalatorium oraz odbudowano, już jako murowany z okładziną drewnianą, dawny drewniany Dworek Gościnny, zniszczony po pożarze w 1962 roku. Modernizację przeszły także liczne wille i pensjonaty oraz prywatny dwór Szalayów wzniesiony z 1839 roku w duchu klasycystycznym.

Dom nad Zdrojami

Dom nad Zdrojami - zdjęcie archiwalne zbiory NAC 

Plac Dietla

taras kawiarni

Dom nad Zdrojami - fasada

Dom nad Zdrojami - polichromia autorstwa Józefa Szalaya

wnętrze pijalni wód

fontanna na Placu Dietla

pałac przy Placu Dietla

widok z tarasu pałacu

willa Holenderka

willa Szwajcarka

willa Warszawianka

willa Pod Bogurodzicą

zabudowa

neogotycka kaplica w Parku Górnym

Park Górny  - mostek

zdrój Waleryi - zdjęcie archiwalne NAC

zdrój Waleryi

Zdrój Magdalena

Dworzec Gościnny - zdjęcie archiwalne Fotopolska

Dworzec Gościnny

widok na Dworzec Gościnny

Dworzec Gościnny - fasada

Inhalatorium - zdjęcie archiwalne NAC

Inhalatorium

fasada Inhalatorium

willa Szalay II - zdjęcie archiwalne NAC


fasada willi Szalay II

willa Bożydar

nowoczesne sanatorium

sanatorium  Świerki

balkon sanatorium Świerki

centrum

kościół

Park Dolny

Park Dolny kaplica

Park Dolny - altana

Park Dolny  - kaskada

Park Dolny  - widok ogólny

dwór Szalaya

stary cmentarz

kaplica grobowa Józefa Szalaya

nagrobek

fragment nagrobka

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.